تعیین مناسب ترین طول خط نمونه در برآورد مشخصه های کمی جنگل های زاگرس

به‌منظور مدیریت صحیح و برنامه‌ریزی اصولی در هر زمینه، به ویژه جنگل، به جمع‌آوری اطلاعات کمی و کیفی مناسب نیاز است. روش‌های مختلف نمونه‌برداری از راه‌های دسترسی به این اطلاعات است. برای اجرای این تحقیق، منطقه‌ای به وسعت 457 هکتار در شمال غربی شهرستان خرم‌آباد انتخاب شد. ارتفاع متوسط منطقه از سطح دریا 1840 متر، شیب متوسط آن بین 12 تا 30 درصد و جهت عمومی این منطقه جنوبی است. با در نظر گرفتن مساحت و توپوگرافی منطقۀ مورد بررسی، از یک شبکۀ آماربرداری با ابعاد 400×200 متر برای نمونه‌برداری استفاده شد، سپس چهل قطعۀ شاهد یک هکتاری به شکل مربع در منطقه پیاده شد. درون هر یک از این قطعات یک هکتاری، نمونه‌برداری به‌وسیلۀ خط‌نمونه‌هایی به طول‌ 50، 75، 100، 125 و 140 متر (بر روی قطر قطعات مربعی) صورت گرفت. نتایج حاصل از نمونه‌برداری به‌وسیلۀ طول‌های مختلف خط‌نمونه با نتایج قطعات شاهد به‌وسیلۀ آزمون تجزیۀ واریانس و همچنین نتایج به‌دست‌آمده از طول‌های مختلف خط‌نمونه با استفاده از فاکتور (E%)2×T با یکدیگر مقایسه شد. نتایج آزمون تجزیۀ واریانس نشان داد که اختلاف معنی‌داری در سطح 05/0 بین نتایج به‌دست آمده از طول‌های مختلف خط‌نمونه در برآورد سطح تاج‌پوشش و تعداد در هکتار با نتایج قطعات شاهد وجود ندارد. بررسی دقت طول‌های مختلف خط‌نمونه نشان داد که خط‌نمونه‌هایی به طول 140 متر هم در برآورد تعداد در هکتار و هم در برآورد سطح تاج‌پوشش، بیشترین دقت را دارند. همچنین مقایسۀ نتایج طول‌های مختلف خط‌نمونه با فاکتور (E%)2×T نشان داد که در برآورد سطح تاج‌پوشش و تعداد در هکتار، به‌ترتیب، خط‌نمونه‌های 75 و 140متری مناسب‌ترند.